original

  
   20. rujan,sunceko,preplanuli komadi krstare gradom,skicam ih sa kata poslovne zgrade ureda u kojem radim.Gledam tipa ispred sebe koji mi iznosi problematiku svog slucaja,ne cujem ga,samo mu se kesim,klimam glavom,misli tamo negdje sa njom...Nista od svega toga,liku je opet odbijen kredit radi imovinsko-pravnih odnosa unutar familije( jedna kuca ima 8 vlasnika ) tapsem simpativnog debeljka po ledjima dok ga sto prije zelim isprasiti van jer ga vise ne mogu gledat,slusat,ma nisam mu ja psihoanaliticar koji mu drzi terapijske sastanke. Zatvaram vrata,uzimam naocale sa stola i palim van na pauzu,a sunceve zrake pocinju mi milovati lice,a preko ruba naocala po drugi puta pogled prema suncu...Kako je zivot ponekada predivan,a Romina je pobjegla iz Big Brother kuce...
   Ljeto je gotovo za koji dan,uzivajte dok traje.