timeo danaos et dona ferentis

 
Pali su na Abronu i..Ebru
kraj jezera pred zoru..rane sate
uzalud su plakale djevojke i zene..
jer iz zagrljaja smrti nikad se ne vrate..
da li je taj vapaj bola bio vrijednost divljenja
ili samo mamurluk sudbine sto ih prati
mozda sve je to dio davnog zivljenja..
sto postoji i danas ali niko nece znati...
sada su tamo samo polja tisine..
vjetrovi kroz krosnje bijele zivahno disu..
i nose moje misli u mirisne daljine...
da jos jednu istinu u zanosu pisu...
Ljubav...bol i patnje tu stoje jos danas...
osjecam na sebi te proslosti ceznje...
ovdje na osami pocivaju vojnici...
a poput krvi njihove.. crvene se tresnje
                                        
                                 Franjo.........