LET ME SHOW YOU THE WORLD

Se nosam so mislata da napisam roman-mi rece iznenadno,megu pretposledniot srk od vreloto utrensko kafe i neobicno brzo,cak i za nego,goltnato posledno parce od vkusniot pojadok.Bez ikakva prethodna najava,vesta me ostavi na mesto sokirana,no,koristejki go novostvoreniot moment,so lazno licemerstvo go isprativ patot na,sega veke nevidliviot patnik,niz negoviot ,malku izboran,no se uste privlecen vrat; a togas,veke vratena vo normala,so izvesna intonacija,sto na site moji poznavateli im e identicna so znak za totalna nezainteresiranost,go vrativ negoviot neuspesen as: Stvarno? Ti bese i vreme.A sto e tema ? Nisto posebno-mi vrati so ista trunka indiferentnost-samo nekoji autobiografski momenti. Onoa najbitnoto sto me grizese slednive desetina sekundi,ne se osmeliv da go pitam.A taka gorev od ljubopitnost kakva rola mi e nameneta,da li voopsto ke vlezam vo tie nenapisani redovi.Ne znam sto poveke me voznemiruvase-moznosta deka ne ostaviv nitu nevidliv trag vo zivotot na covekot sto ,sproti mene,mirno me gledase,bez i da trepne,ili deka negovata proekcija na mojata licnost,nema voopsto da mi se dopadne,pa cak,mozebi ke se uplasam od svojata nepriznaena,no ne nuzno i imaginarna,dimenzija. No,kako i sekogas,se igrase so moite misli ednako dobro,kako i so izgovorenite zborovi,i ne me pusti dolgo da se macam.Mi odgovori i na neizgovorenoto,dodeka nezno,custvitelno,so malecno lazice ,go miluvase zreloto japonsko jabolko pred sebe-Ti si kako nego.Vo momentov koga bojata dostignuva najprivlecna nijansa,ono e se uste zeleno,i ako se proba,ostavuva samo gorcina i razocaruvanje vo ustata.No,onie malobrojni eksperti ,so zadovolstvo cekaat uste nekoe vreme,koga bojata pocnuva da gubi sjaj,a na dodir stanuva tolku nezno i custvitelno,da i na malku pojak pritisok ,moze da se raspukne.Togas e najvkusno i so prekrasna aroma im zablagodaruva na site onie sto znaele zasto treba da bidat strplivi.Jas te uzbrav mnogu rano.Tvoeto vreme duri doaga.

ček, tko mi ono bešeto zato prevestto... cali, di si... ;)) Sretna Nova, Luce...
Pomikaki, rekli bi moji rođaci kojima jedno stablo raste pred kućom i usred zime nosi žarkocrvene plodove na golom stablu...

piks,sretno:)) odmah saljem nekog princa da cmokne call i dovede ti je kao simultanog prevodioca...nadam se samo da je nece pretvoriti u zabu:)

Ma,već sam ko žaba..:)Ali,milina mi je čitati maternji jezik..:)Ke dojdem pak...